σάραγος

Α

(κατά τον Ησύχ.) «ὑπηρέτης ὁ σαρῶν τὰς δημοσίας στοάς».

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. συνδέεται με το ρ. σαίρω «σκουπίζω» (πρβλ. σάρον, σαρῶ)].